Ha,
Op dag zoveel schiep de Heer (het kunnen ook andere gasten zijn geweest) de SGP, en er was geluid. Veel geluid. Maar nog zonder bas, zo sprak GitaarJan, en daar was ik.
Mijn muzikale leeven begint op mijn zeevende jaar, in het jaar des Heeren negentienhonderdzesenzestig, dus reeken zelf maar even uit. Ik mag dan op pianoles, omdat ik op reeds op mijn nulde jaar dit aangebooren talent aan mijn ouders overtuigend demonstreer. Het is bijzaak dat heb ik dit slechts 2 jaaren volhoud, het talent heeft zich dan al gemanifesteerd. Met een optreden in de tweede klas voor Sinterklaas als hoogtepunt. Oorzaak van de vroegtijdige stop als pianist is de inferieure kwaliteit van een aantal belangrijke houten balkjes, die de taak hebben de piano bijeen te houden. Het feit dat ik les krijg van een in de eeuw vòòr de vorige eeuw gebooren (en getoogen!) pianolerares, die cijfers geeft voor de pianolessen, die niet altijd even goed uitpakken, omdat er ook met vrienden gevoetbald moet worden, draagt er aan bij dat ik niet langer gemootiveerd ben voor het volgen van welke muziekles dan ook.
Toch krijg ik daar spijt van, want luttele jaaren laater krijg ik een gloeiende hekel aan voetbal. Deeze allergie heeft mij tot op heeden niet verlaaten en dat zal zoo blijven ook! Maar om een kort verhaal lang te maken is aldus een mooie vroegtijdige muziekeducatie door voetbal (nota beene!) aan mij verlooren gegaan. Het had zoo mooi kunnen worden...
Begin seventies groei ik op met The Sweet, Slade en niet te vergeten Earth & Fire en Kayak. Zoo ongeveer op mijn dertiende ga ik plaaten koopen van afgooden als Deep Purple, Pink Floyd, Uriah Heep en Black Sabbath (elpees! met flinke hoezen waarop je uuren achtereen zonder de hulp van een vergrootglas teksten kan leezen en foto´s van je helden kan aanschouwen). In eerste instantie koop ik die elpees natuurlijk gewoon om te horen waar meedescholieren het nou eigenlijk over hebben. Ook wordt ik geprikkeld door de geheimtaal die op hun schooltassen ("pukkels") staat geviltstift. Uriah Heep wordt mijn favoriete band.
Onwillekeurig bekruipt mij echter het gevoel de leukste tijd net gemist te hebben. Beatles, Stones, Flower Power... net te jong om het allemaal live mee te hebben kunnen maken.. Eind zeventiger, begin tachtiger jaren onstaat er bovendien nog een mondiaal muzikaal dieptepunt, wat uiteraard veroorzaakt wordt door opkomende Disco en Soul. Inmiddels opgegroeid tot een door de maatschappij geklassificeerd "langharig stuk milieuverontreiniging", blijf ik hangen in het "alternatieve" circuit en raak verslingerd aan Jethro Tull, Zappa, Lou Reed, Doors. Geïnspireerd door gitaarspelende klasgenooten, koop ik voor 5 gulden een gitaar. Zoo eentje dus die liever niet bespeeld dient te worden. Na mijn opleiding (of drukste kroegentijd zo je wilt), neem ik mij op mijn twintigste voor goed gitaar te willen leeren speelen en "dus" kies ik voor klassiek gitaarles. In die tijd verslijt (nou ja..) ik 3 gitaren. Eerst natuurlijk eentje van triplex, de tweede weet ik niet meer en de derde is een mooie handgebouwde Bert Kwakkel, die ik nog steeds heb. Na een uitstapje naar de flamenco (2 alhambra´s; de eerste sneuvelt in de Australische woestijn tijdens een wereldreisje: de lijm kon de hitte niet verdraagen), gevolgd door pogingen om mijn vingers weer te ontwarren, zet ik het gitaarspel een tijdje op een laag pitje. Opgeschrokken door het bereiken van de dertigjarige leeftijd, koop ik een mooie Fender Strat. Nu moet het er maar eens van komen: samen met collega´s een band geïmproviseerd en flink elektrisch versterkt het reeds door veelvuldig concertbezoek aangetast gehooroorgaan verder tarten. Alle bandleden moeten hun instrument nog min of meer leeren bespeelen (ik ook, want elektrisch is toch wel een heel ander verhaal). De talloze wisseling qua zang maken dat het niet bepaald op schiet met de band, maar wel veel lol natuurlijk, want altijd genoeg bier voorhanden. De drummer en ik verlaten het bedrijf en er komt een einde aan deze mooie tijd.
Inmiddels heb ik een idee gekregen hoe je ook op een leuke manier muziek had kunnen leren. Om de tegenwoordige jeugd daarmee te plezieren (?), klop ik met wat plannetjes aan bij de muziekschool in Noordwijk. Gevolg: daar mag ik me nu als coördinator creatief uitleven. Zie www.musicblvd.nl.
De ex-collega band krijgt een doorstart met een nieuwe drummer en zangeres, waarmee we in een jaar tijd de nodige vorderingen maken, een optreden met politiebezoek beleven. Hoorteris heet deze band (met leidse `r` uitspreken).
Door ziekte en zwangerschap (beiden niet door de overige bandleden veroorzaakt), verlaat de zwangeres de band. Wederom is er een vacature voor zang, die ook weer snel is opgevuld.
Het volgende muzikale hoofdstuk gaat nu geschreven worden als bassist bij de SGP. Na twee keer repeteren zijn de eerste Serieuze Gehoor Problemen al ontstaan. Dat wat nog over is van labyrinth, hamer, aambeeld, en wat er nog meer te vinden is in mijn middenoor, zal binnenkort wel definitief om zeep worden geholpen...
Tot slot nog een paar foto´s van mijn gitaartjes:
